Kitab Suci, Kitab Allah

Kitab Suci ora mung buku. Bener, ora ana siji buku, nanging perpustakaan ana 66 buku. Ngemot buku-buku sejarah, biografi, puisi, wangsit, surat, dsb. Kitab Suci uga minangka buku sing lawas. Sawetara potongan ditulis kira-kira 3,500 taun kepungkur. Iki ora ateges bilih Kitab Suci ora ana maneh pinunjul ing jaman kita. Sapa sing maca Kitab Suci bakal ngerti yen tembung kasebut isih ditrapake kanggo urip kita.

Iku ora mudhun saka langit

Kitab Suci, kaya sing kita ngerti ing buku iki, ora digebugi ing bumi. Antarane nyiptakake buku pisanan lan pungkasan Kitab Suci luwih saka 1000 taun. Iku unit lan kumpulan tulisan sing beda lan beda banget. Kitab Suci minangka koleksi tulisan sing unik. Tembung “Bible” asalé saka basa Yunani bible sing tegesé “buku”. Buku-buku iki ngandhut tulisan-tulisan suci wong Yahudi lan Kristen. Buku sing dicithak lan terikat kaya sing kita kenal nduweni loro bagean, 66 buku, bab lan ratusan ewu ayat. Buku iki, sing arupa unit lan kumpulan tulisan sing béda-béda lan beda-beda, nduweni sejarah panjang. Akeh acara, hukum lan pranata agama, crita, lagu, gagasan, prophecies lan mantra iki diserahake saka generasi menyang generasi lisan.

Saperangan panulis

Buku-buku Kitab Suci ditulis ing wektu luwih saka 1000 taun, kira-kira antarane 1000 SM lan 100 N.C. ing wektu lan panggonan sing beda-beda. Akeh penulis sing nulis lirik, ditranskripsikan lan diowahi utawa ditambah karo teks utawa crita liyane. Iki digawe kanthi tangan, ing papyrus utawa parchment. Ora kabeh teks wis dilindhungi. Uga, kabeh iki ora dianggep cukup apik kanggo diakui minangka kumpulan definitif (kanon) teks. Mung sawise pangolahan dawa lan rumit pungkasanipun nemtokake buku sing nduweni wewenang lan keaslian sing cukup kanggo dadi bagean permanen saka Kitab Suci.

Apa ora manual sing jelas lan seragam?

Ing kene kita bali menyang pilihan bebas. Yen bakal dadi manual kanggo urip, pilihan sing sethithik bakal bisa.

Kitab Suci ora ngemot piwulang urip sing penting, lan pituduh (commandments) sing kudu dilakoni manungsa. Kathah petilasan kasebut minangka kesejahteraan manungsa piyambak. Pepakon paling penting yaiku katresnan. (Ing Kitab Suci: 1 Korintus 13)

Muga-muga pangandikané Gusti Allah wis diwartakaké marang wong-wong, kabar sing diwartakaké mau urip. Liwat Kitab Suci, kita weruh wong lan kabeh negara berjuang karo pilihan. Sing milih kanthi tulus kanggo Gusti Allah, bakal nemokake rencanae. Wong sing milih marang Gusti Allah ora duwe masa depan.

Liyane

Kitab Suci kasusun saka rong bagéan utama, Prajanjian Lawas lan Anyar. Prajanjian Lawas utamane kanggo wong-wong sing dipilih dening Gusti Allah minangka umatNe. Babagan perjuangan supaya wong-wong mau tetep setya marang Gusti Allah. Prajanjian Lawas kebak referensi marang Yesus (pirsani uga babagan Yesus).

Ing Prajanjian Anyar nggambarake urip Yesus ing bumi, nuduhake akeh prophecies saka Prajanjian Lawas kanggo kawujud. (Liyane babagan topik iki). Prajanjian Anyar ngandhani crita liwat mata saka wong-wong sing wis urip ing jaman Yesus lan sakcepete sawise. Isine akeh pawulangan Yesus lan crita babagan panyaliban lan kebangkitan.Nalika sampeyan maca Kitab Suci saka wiwitan nganti pungkasan, sampeyan bakal sinau nemokake benang umum. Utas bab tresna marang Gusti Allah kanggo makhluk, nanging sampeyan uga bakal nemokake akeh crita babagan wong sing milih nguripake Gusti Allah. Katresnan Gusti Allah numpes pati kanggo wong-wong sing nampani karya kang nebus Sang Putra.

Bali menyang informasi liyane